Pale Pilsen

I have been a staunch supporter of PNoy since the start of his campaign. Slicing precious time out of my busy schedule to register and eventually vote for him and his party come Election Day. I had high hopes for our country if he were to become the next president. Noong mga panahong iyon, simple lang naman ang rekisito ko sa isang presidente, basta hindi lang magnakaw sa kaban ng bayan solb na ako. Ang logic ko, masisipag naman tayong mga Pilipino, kayang kaya nating i-angat ang bayan basta lang hindi ala-gloria magnakaw yung president natin. Hindi pala ganon kadali iyon. Sa ingles, “it’s not that simple.”

I thought he was that leader that would liberate this wretched country mired in poverty, the glimmer of light that would guide us through this endless darkness.

I always wished the best for our president and our country, hoping for a reversal of fortune or some sort of cool change, but the past three years had proved me wrong. I am tired of waiting for something to happen, something real, concrete and palpable. Kaso wala eh, aanhin mo ang mga statistics at ang mga financial indicators na nagsasabi na ang laki ng ini-angat ng ekonomiya natin kung hindo mo naman ramdam ang pag-asenso ng bayan. Mapa lower class or middle class wala eh. Hindi ka nga nagnanakaw sa kaban ng bayan at tuwid ang daan mo, kaso lahat ng programa mo pang mayaman at hindi maka masa. Wala rin brad eh, hindi lang pala enough na hindi magnanakaw yung presidente. Wala ang salitang “masa” sa bokabularyo ni PNoy at mas lalong wala ang salitang “pagkakapantay-pantay.” Sorry lasing lang, kailangan ko na kasing isoli yung mga natirang bote at case ng beer sa tindahan. Hindi kasi inubos ng mga bisita ko nung birthday ko.

images

Leave a comment

Create a free website or blog at WordPress.com.

Up ↑